Affet !
akan bir suyun içindeydim.
bazen akıntıya doğru bırakıyordum kendimi, bazense çırpınıyordum. Akıntıya doğru gittiğimde herkesten bir alkış alıyordum.Çırpındığımda ise bir bakıyordum kimse yok.Hiç kimsecikler..
Neden demiyorum artık,alıştım çünkü buna Antony.
Tam tersine
"Teşekkür ediyordum her bir sırt çevirene"
gelmeyin.
sormayın.
bakmayın.
beni düşünmeyin.
pardon düşünmüş gibi yapmayın."diyordum..
sence de gerek var mı buna Antony ?
İnsanın kalbinde bir toz taneciği kadar yer yoksa bir anlamı kalıyor mu
bütün bu yaşanılanların ?
Ah Antony !
İnsan kendini anlayamıyor ki bırak başkasını anlayabilsin.
Kendi içinde savaş verirken,
bir de başka savaşları kaldıramıyor.
Kalp dediğimiz şey,
belki de o kadar dayanıksızdı.
Bilemeyiz öyle değil mi Antony ?
Bilemeyiz...
