Körsüz Gece

Geldim yine ben,  ansız ansız bir saat.
Gecenin körü , saat sıfır bir yirmi sekiz.
Gecenin körü mü sahiden ? 
Neye göre kör bu gece ? 
Geceler bana kör değil ki, olmadı da hiçbir zaman..
Geceleri hep bir şeyleri daha net gördüm ben. Düşünce pencerem sonuna kadar açık kalır geceleri. Bunlar birer birer önce gökyüzüne sonra da yeryüzüne ulaşır.
Bense bunların hepsini uzaktan izlerim,
bulutların üstünde oturup, yer fıstığı yer iken..  
Taa ki lanet olası alarm sesi çalana dek..
Bir tokat yer gibi pencerem kapanır hızlıca.
Bu vakit, körleşme vaktidir.
Körleşip, çevredekilere kafa sallama ve sahte gülücükler atma vakti..
Tiksinerek yapıyorum,
tiksinerek yapıyorsun
çünkü buna itildin.
E sende bizdensin o zaman.
Bak gülen suratlı masken, kahverengi sehpanın üzerinde.
Takmayı unutma.
Görüşürüz, Sermest...