Bugünler sırf bana sana ona değil hepimize eşit. Tüm şehirlere,tüm ülkelere, tüm Dünya'ya eşit.
Tüm dünyada ilk defa bir eşitlik söz konusu oldu .
Tabi bunun bir hastalık olması içten içe üzücü.
Tüm insanların yaşadığı ortak duygu " hüzün ve endişe"
Bu duygular "sevinç,heyecan,heves,umut,huzur,sabır" olabilirdi.
Ama hayat bize bir şeyler öğretmek istedi.
Benim öğrendiğim çok şey oldu sermest.
Ne gibi sermest ?
Kötü günün herkese kötü olduğunu,acıların paylaştıkça azaldığını,
dil,din,ırk ayrımının hiçbir anlamının olmadığını,
olaya Amerikalı,İtalyalı,Çinli vs. bakmaktan çok "can" olarak bakılması gerektiğini
acının sayılarla artmayacağını,
1 can acısı ile 100 can acısının eşit olduğunu,
cenaze törenlerinin değerini ( evet çünkü coronalı hastaların cenaze töreni yapılmıyor ceset torbasından bile çıkartılmadan, birkaç kişi eşliğinde gerçekleşiyor.Ve bu hem merhum için hemde yakınları için çok üzücü bir veda bence)
ve o bir "can'ın" sağlığımızın ne kadar mühim olduğunu,
dışarı çıkıp bir süpermarkete gidip keyifli bir halde alışveriş yapmanın bile aslında bir lütuf olduğunu,
doğanın önemini, hayvanların da özgürleşmesi gerektiğini,
hobilerimin ve yeteneklerimin aslında ne kadar fazla olduğunu
vee son olarak hür olmak yaşamın en önemli parçası bunu bir kez daha öğrendim.
Ve belki bu #EvdeKalma sürecinde yeteneklerimize, hobilerimize kendi içimize daha çok yönelmemiz gerektiğini hatırlattı.
İçselleşelim
İçselleşmek ?
İçselleşmek ; Bir varlığın kendine dönmesi,içindeki şeye yönelmesi..İçselleşelim o zaman..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder